"Μήπως να αναθεωρηθούμε εφ' όλης της ύλης;" Από το Γιάννη Ζαχάρο

Ο Γιάννης Ζαχάρος είναι γιατρός, συγγραφέας και δεινός blogger.
Παραθέτω τους προβληματισμούς του γιατί νομίζω πως απηχούν τις απορίες και τις αναζητήσεις πολλών σκεπτόμενων συνανθρώπων.

"Θα μπορούσαν να είναι μια κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη γυρισμένη δέσ’ την κότσο στα μαλλιά σου να μπερδευτούνε τα μυαλά σου.

Θα μπορούσαν να είναι μια άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ’ την αλήθεια ξεξασπρότερη μα κι αλαφρότερη.

Μα δε είναι τίποτε από όλα αυτά, δεν είναι παραμύθια, και δεν είναι ούτε καν τροποποιημένα παραμύθια, γιατί είναι οι «αλήθειες» που μας δίδαξαν στο σχολείο και που μας τις δίδαξαν ωραιοποιημένα σαν να είναι οι αλήθειες μερικά ωραία ειπωμένα παραμύθια…

Το λοιπόν…

Στο σχολείο με είχαν μάθει πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μου γιατί μου πήραν την Κωνσταντινούπολη και γιατί με υποδούλωσαν για 400 χρόνια και γιατί εξανάγκασαν το λαουτζίκο να ζει μέσα στην τυραννία.

Οσάκις σήκωνα το αθώο παιδικό χεράκι μου για να ρωτήσω τι έγινε εκείνα τα 400 χρόνια στην Ελλάδα, ποιοι ζούσαν τότε στην Ελλάδα (στο Βυζάντιο δηλαδή), πώς ζούσαν μεταξύ τους οι υποδουλωμένοι, αν γίνονταν πόλεμοι, αν υπήρχε σύμπνοια μεταξύ αλλόθρησκων και αλλοεθνών υποδουλωμένων, αν υπήρχε ανεξιθρησκία, κου του λου που, δεν μου απαντούσε κανείς, ή, στην καλύτερη περίπτωση, μου έλεγαν πως τα ελληνόπουλα έτρεχαν το ξημέρωμα στις σπηλιές των κρυφών σχολείων για να διδαχτούν την ιστορία του έθνους, και κάθε μου προσπάθεια να ζητήσω περισσότερες πληροφορίες έπεφτε στο κενό ή, στη συνηθισμένη περίπτωση, έπεφτε ένα απειλητικό βλέμμα (τουλάχιστον) για να συμμαζέψει το «θράσος» μου και τις ανθελληνικές μου απορίες!

Μεγάλωσα και διάβασα και κατάλαβα πως το σχολείο μου μάθαινε μπούρδες.

Αργότερα, στις πιο μεγάλες τάξεις, μου δίδαξαν για το μεγαλείο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και για το μεγαλείο των υπόλοιπων επαναστατών, που νοιάζονταν για το μεγαλείο της Ελλάδας και μόνο, και χρειάστηκε να επισκεφτώ το Ναύπλιο, να δω με τα μάτια μου τη φυλακή του Κολοκοτρώνη, τον οποίον τον φυλάκισε το μεγαλείο των υπόλοιπων επαναστατών, για να καταλάβω πως το σχολείο μου είχε διδάξει κι άλλες μπούρδες όσο αφορούσε στο μεγαλείο και την ανιδιοτέλεια των υπόλοιπων ντόπιων επαναστατών και των ξένων που «λάτρευαν» την Ελλάδα και δαπάνησαν τα χρήματά τους για να την απελευθερώσουν από τον βάρβαρο τουρκικό ζυγό!

Λίγο αργότερα έμαθα πως οι Τούρκοι κατέσφαξαν το ελληνικό πόπολο στη Μικρά Ασία και πως αυτό έγινε άνευ λόγου και αιτίας αλλά αργότερα η συχωρεμένη γιαγιά μου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μικρά Ασία, μου είπε πολλά άλλα που κανείς δεν μου τα είχε διδάξει και είχε να κάνει με τα «καλά» πράγματα που έκαναν οι έλληνες στους εξ ανατολών γείτονές των και επίσης διάβασα πως οι Έλληνες είχαν συγκεντρώσει στρατό και θα προέλαυναν στα βάθη της ανατολής –προφανώς για να τα εκπολιτίσουν- και πως αν οι εγγλέζοι είχαν στείλει τα πολεμοφόδια που είχαν υποσχεθεί αλλά δεν τα έστειλαν, ενδέχεται η ανατολή να ήταν σήμερις ελληνική και υπό πτώχευση (από οικονομικής, ηθικής και πνευματικής άποψης).

Ταυτόχρονα, μου δίδασκαν τα περί βαρβαρότητας των λαών της Ανατολής, που τους εκπολίτισε ο Αλέξανδρος ο Μέγας μέσω πολύχρονων πολέμων και αιματοκυλισμάτων, και αργότερα, όταν διάβασα, έμαθα πως η Ανατολή είχε πολιτισμό πανάρχαιο και μεγαλεπήβολο και συνειδητοποίησα πως όσα μου έλεγαν για την Ανατολή ήταν μπούρδες.

Έμαθα επίσης στο μάθημα των Θρησκευτικών ολόκληρη την ιστορία των Ισραηλιτών, και αργότερα, όταν διάβασα και έμαθα τους πολέμους των Ισραηλιτών, τις στρατηγικές ικανότητες του Μωϋσή και το αδυσώπητο των πολέμων του Μωϋσή, κατάλαβα πως η πορεία του λαού αυτού από την Αίγυπτο προς το σημερινό Ισραήλ ήταν μία πορεία γεμάτη μάχες, θανάτους, άδικα αιματοκυλίσματα, ξεκληρίσματα ολόκληρων επαρχιών –αντίπαλων του μεγαλείου του λαού του Θεού- και κατάλαβα πως άδικα δαπανούσα τόσες και τόσες ώρες για να μάθω τα θρησκευτικά, για να μάθω δηλαδή την ιστορία των ισραηλιτών, την οποία τουλάχιστον, οι ιθύνοντες των σχολικών προγραμμάτων, δεν φρόντισαν να μου την μάθουν ολόκληρη αλλά μου τη δίδαξαν ωραιοποιημένη, στολισμένη με θαύματα και με επίπλαστα μεγαλεία, και την ίδια ώρα, σχεδόν με είχαν πείσει, πως ο αγαπημένος λαός του θεού ήταν οι Έλληνες και όχι οι Ισραηλίτες και πως τα όσα μάθαινα στα θρησκευτικά, στην ιστορία δηλαδή του Ισραήλ, ήταν μονάχα ο πρόλογος και πως το κυρίως θέμα για εμένα ως Έλλην ήταν η εξάπλωση του χριστιανισμού στην Ελλάδα μέσω του απόστολου Παύλου (!!!)

(-ακόμη μπερδεμένος είμαι απ’ αυτού του θέματος!!!)

Επίσης είχα διδαχτεί πως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα έγινε ο κακός χαμός, γιατί κάποιοι κακοί Έλληνες είχαν πάρει τα βουνά και συνέχιζαν τον πόλεμο εναντίον των αδερφών τους Ελλήνων, και πως οι καλοί Έλληνες που ήθελαν ειρήνη προσκάλεσαν τους φίλους μας τους Εγγλέζους για να τους βοηθήσουν να εδραιώσουν την ειρήνη και να συλλάβουν τα κακοποιά στοιχεία του βουνού που ήθελαν να φέρουν τους Ρώσους και να επιβάλλουν τον κομουνισμό!!!

Όταν γνώρισα ολάκερο το σόι μου, έμαθα πως κάποιοι θείοι μου ήταν στα βουνά και κάποιοι άλλοι θείοι μου ήταν παρέα με τους φίλους τους Εγγλέζους, και μπερδεύτηκα όταν έμαθα πως οι περισσότεροι από αυτούς που ήταν στο πλευρό των φίλων Εγγλέζων, κατά τη διάρκεια της κατοχής, είχαν πλουτίσει από τη μαύρη αγορά και περιστασιακά φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν στα Ες Ες όσους συντοπίτες τους Έλληνες δεν τους έκαναν τα χατίρια. Επίσης κατάλαβα πως μου έλεγαν μπούρδες όταν είδα σε ντοκιμαντέρ τους φίλους Εγγλέζους να βομβαρδίζουν τυφλά από το Λυκαβηττό περιοχές της Αθήνας και όταν καταμέτρησα τους βασιλιάδες που μετανάστευσαν από το ανιστόρητο εγγλέζικο νησί στην Ελλάδα για να το διοικήσουν «ανιδιοτελώς και προς όφελος των κατοίκων της!!!».

Γενικά μιλώντας το λοιπόν, έχω καταλάβει πια το πόσες μπούρδες μου είχαν διδάξει οι δάσκαλοι στο σχολείο και το πόσες ώρες μου είχαν σπαταλήσει στην ακαταλαβίστικη προσπάθειά τους να μάθω αυτά που ήθελαν και στην προσπάθειά μου να είμαι καλός μαθητής!

Και το χειρότερο είναι πως κανείς ιθύνων νους δεν σκέφτηκε ποτέ πως κάποτε θα μάθαινα την αλήθεια και κανείς ιθύνων νους δεν σκέφτηκε μία από τις πιο απλές αλήθειες, την εξής ακόλουθη, την βγαλμένη από τη ζωή:

«Αν πεις σε κάποιον τη μισή αλήθεια ενδέχεται να σε συγχωρέσει όταν μάθει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά αν πεις σε κάποιον ψέματα, τότε ο κάποιος, όταν θα μάθει την αλήθεια, θα πάψει να πιστεύει ακόμη και τις μικρές αλήθειες που ενδέχεται να κρύβονται μέσα στα ψέματά σου».

Μήπως λοιπόν δεν πρέπει να αναθεωρήσουμε μονάχα το χρέος μας αλλά να αναθεωρηθούμε εφ’ όλης της ύλης; 

http://zacharos.blogspot.com/2011/02/blog-post.html